Interview met tienermoeder Sofie

Interview met Sofie. Sofie Raakte zwanger op haar 16de en is nu de gelukkige mama van de 5 jarige Thobias. Dit interview wordt afgenomen door Claudia en Melissa.


Claudia: Hallo Sofie. Mag ik je eerst en vooral bedanken voor dit interview, ik kan me voorstellen dat dit niet zo evident is?


Sofie: Het valt wel mee, ik ben ondertussen al 5 jaar mama dus ik heb wel tijd gehad om bepaalde dingen te verwerken en ze te kunnen plaatsen.


Melissa: Hoe oud was je toen je zwanger raakte?


Sofie: Ik was 16 en mijn vriend was 18 toen ik ontdekte dat ik zwanger was.


Claudia: Hoe ben je erachter gekomen dat je zwanger was?


Sofie: mijn regels bleven uit dus heb ik een zwangerschapstest gedaan en die was positief. Eerst begreep ik het niet hoe het kwam dat ik zwanger was want ik nam de pil. Toen ik erover nadacht begreep ik wat er gebeurd moet zijn. Ik had namelijk een maaginfectie gehad dus het kan zijn dat ik mijn pil terug uitgebraakt heb.


Melissa: Wat was de reactie van je vriend?


Sofie: Ik durfde het hem eerst niet vertellen omdat ik bang was dat hij me zou laten vallen maar ik heb het hem uiteindelijk wel verteld. Ik heb hem daarna enkele dagen niet meer gezien maar plots stond hij daar wel terug. Hij nam zijn verantwoordelijkheid op en wilde mij steunen en helpen zo goed hij kon.


Claudia: Zijn jullie nog samen?


Sofie: Ja we zijn nog altijd gelukkig samen en ik besef ook hoeveel geluk ik heb daarmee. Ik was totaal verrast toen hij na die enkele dagen terug aan mijn deur stond en hij is nog altijd niet vertrokken. Ik kan me dan ook geen betere papa voorstellen.


Melissa: Hoe reageerden je ouders?


Sofie: Die waren eerst teleurgesteld. Ze begrepen niet dat zoiets kon gebeuren. Na een tijd zijn ze wel bijgedraaid en kreeg ik ook van hen alle steun die ik nodig had. Vooral op financieel vlak hebben ze heel veel bijgedragen voor mij en daar ben ik ze zeer dankbaar voor. Ze zijn ook heel gelukkig nu dat ze op jongere leeftijd toch al grootouders zijn.


Claudia: Wat waren de gevolgen voor school?


Sofie: School was best wel zwaar. Tegen het einde van mijn zwangerschap en na de bevalling ben ik een tijd niet naar school geweest en dan was het wel moeilijk om terug alle leerstof bij te halen. Het was vooral moeilijk daarna om fulltime mama te zijn en toch ook nog huiswerk te moeten maken. De eindexamens van dat jaar waren bijzonder moeilijk. Veel tijd om te studeren had ik niet en Thobias was niet echt een vaste slaper. Gelukkig is dat wel beter geworden ondertussen.


Melissa: Wat vonden je vrienden hiervan?


Sofie: Die waren eerst toch wel verrast en hadden ook veel vragen hoe dit kon gebeuren maar ze vonden het wel tof en ook van hen kreeg ik veel steun vooral op het vlak van school dan. Zonder hen zou ik dat jaar moeten dubbelen hebben daar ben ik zeker van.


Claudia: Heb je ook negatieve reacties gekregen?


Sofie: Op school kreeg ik al wel eens een opmerking te horen maar daar trok ik me weinig van aan. Wel zag je dat de mensen je soms bekeken en over je stonden te praten en dat vond ik toch niet zo fijn. Vooral als ze niets van de situatie afweten vind ik niet dat ze het recht hebben om over iemand te oordelen. Zeker niet als ze die persoon niet kennen.


Melissa: Bij wie vond je vooral steun?


Sofie: Ik heb bij veel mensen steun gevonden. Ouders, vrienden, mijn vriend, …. ik besef hoeveel geluk ik daarmee heb want ik weet dat er andere zijn die in dezelfde situatie hebben gezeten als ik maar op maar weinig steun konden rekenen. Het is zeer belangrijk om te kunnen praten met iemand als je in deze situatie zit.


Claudia: Hoe staan de zaken vandaag?


Sofie: Thobias is nu 5 en zit in het derde kleuterklasje. Ik en mijn vriend wonen samen op een appartement en gaan beide werken. Het is dus niet altijd makkelijk om hem van school te halen maar daarvoor kan ik rekenen om mijn ouders en schoonouders.


Melissa: Nog iets om af te sluiten?


Sofie: Ik wil nogmaals zeggen hoe dankbaar ik ben aan mijn ouders, vriend, vrienden,… voor al de steun die ik van hen gekregen heb. Verder, als je iemand kent die in de situatie zit die ik heb meegemaakt probeer hen dan te helpen. Probeer er te zijn voor die persoon als is het maar om te praten want ook praten helpt heel veel.


Claudia: Nogmaals bedankt voor je tijd. Nog veel geluk in de toekomst en met de kleine Thobias.